جداسازی گازهای دی اکسید کربن و متان توسط غشا آلیاژی پلیمری پلی یورتان/پلی اتیلن گلایکول

فرایندهای جداسازی همواره در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشند و روش های گوناگونی جهت جداسازی مواد، مورد استفاده قرار می گیرد. این پژوهش شامل تهیه و مشخصه یابی غشای پلی یورتان/ پلی اتیلن گلایکول به منظور بررسی خواص جداسازی گاز می باشد. پلی یورتان توسط روش پلیمریزاسیون دو مرحله ای از مواد اولیه ایزوفورن دی ایزوسیانات (IPDI)، پلی تترا متیلن گلایکول (PTMG) با وزن 2000 گرم بر مول و 4،1- بوتان دی آمین (BDA) در نسبت مولی از دی ایزو سیانات: زنجیره گسترنده: پلی ال 1:2:3 تهیه شد. پلی اتیلن گلایکول با وزن مولکولی 6000 با غلظت های %10، %15و %20 در نظر گرفته شد. اثر وزن مولکولی پلی اتیلن گلایکول بر خواص تراوایی گازهای دی اکسید کربن و متان مورد بررسی قرار گرفت. همه غشاها توسط روش جدایش فازی گرمایی در دمای 60 درجه سانتیگراد تهیه شدند. خواص فیزیکی و شیمیایی غشاهای آلیاژی تهیه شده توسط آزمون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون عبور گازها از غشاهای تهیه شده در دمای 30 درجه سانتیگراد و فشار 6 بار نشان می دهد که با افزایش درصدهای وزنی پلی اتیلن گلایکول در آلیاژهای تهیه شده، تراوش پذیری گازهای دی اکسید کربن و متان و همچنین گزینش پذیری جفت گاز CO2/CH4 افزایش یافته است. در نهایت مورفولوژی و ساختار غشاهای تولید شده طبق شرایط بهینه با آزمایش طیف سنجی مادون قرمز (FT-IR)مورد بررسی قرار گرفت

Keywords:

پلی یورتان , پلی اتیلن گلایکول , غشا آلیاژی , جداسازی گاز