بررسی عوامل موثر بر افزایش اجتماع پذیری در خیابانهای تجاری شهری؛ نمونه موردی: خیابان مدرس کرمانشاه

واژههای اجتماع پذیر و اجتماع گریز به فضاهایی اشاره دارند که میتوانند مردم را دور همجمع میآورند یازاهم دور می کنند در این راستا مبلمان فضاهای عمومی تاثیر زیادی بر اجتماع پذیری یا اجتماع گریزی فضا دارد. این پژوهش برآن است تا با بهره گیری از روشهای مطالعات کتابخانهای و مشاهدات میدانی، به بررسی معیارهای منتخب از مبانی نظری تحقیق، شامل حرکت و مکث، پیاده مداری، فرم، خوانایی فضا، انسجام محیط، تفریح و سرگرمی، و ابزارهای عمومی و مشترک محیط، که موجب اجتماعپذیری یا اجتماعگریزی فضا میگردد، در خیابان مدرس کرمانشاه بپردازد. نتایج بیانگر آن است که بینفضاهای مردمگرا و رفتار شهروندی رابطهی مستقیم وجود دارد و موجب اجتماع پذیری فضا میشود. خیابان مدرس از نظر امکان پیادهمداری و تعداد تماسهای چهره به چهره وضعیت مطلوبی دارد، اما از نظر برخورداری از فضاهای مناسب جهت مکثو تماس چهره به چهره، امکانات تفریحی، انسجام محیطی و نیز برخورداری از ابزارهای مشترک جهت استفاده همزمان کاربران،وضعیت مطلوبی نداشته و موجب تقلیل کیفیت محیطی و عملکردی فضا ضمن برخورداری از پتانسیلهای مطلوب در این راستا، شده است. گرچه هماکنون نیز این خیابان از اجتماع پذیرترین نقاط شهر است، به نظر میرسد اندیشیدن تمهیدات لازم در راستای رفع نواقص فوق میتواند بر اجتماع پذیری خیابان بیفزاید

Keywords:

کرمانشاه , خیابان مدرس , فضاهای عمومی , اجتماع پذیری , اجتماع گریزی