بهرام فیضی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
پرویز فیضی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

تهران به عنوان بزرگ ترین کلانشهر خاورمیانه با مشکلات جدی در حمل و نقل شهری مواجه است. این مشکلات تا حد زیادی ناشی از مسایل خاص و ویژگی های منحصر به فردی است که در یک تقسیم بندی کلی به مدیریتی و اجرایی، موانع ساختاری وکالبدی، موانع اجتماعی و فرهنگی و نهایتاً موانع مالی و اقتصادی تقسیم می شود. انتخاب تهران به عنوان یکی از 5 شهر برتر در زمینه حمل و نقل پایدار نشان از هدف گذاری درست مدیریت شهری برای حرکت به سمت پایداری و رفع موانع دارد. همچنین شهردار تهران در تصمیم مدیریتی تمامی پروژه های بزرگ شهری را ملزم به ارایه پیوست اجتماعی و زیست محیطینموده که دو بعد اصلی از پایداری است. در این پژوهش ابتدا به مرور ادبیات مرتبط با حمل و نقل پایدار پرداخته شده، سپس موانع دست یابی به حمل و نقل پایدار در تهران بررسی گردیده و اقدامات انجام شده توسط شهرداری تهران در راستای پایداریحمل و نقل شهری معرفی شده است. در ارتباط با تهران وجود موانعی چون ناهماهنگی بین نهادهای موثر بر حمل و نقل شهری، نبود وحدت مدیریت شهری، عدم ارتباط بین طرح های جامع شهرسازی و حمل و نقل شهری، نبود مشارکت شهروندان، عدم تناسب در پراکنش خدمات شهری، نهادینه نشدن فرهنگ ترافیک، ناپایداری درآمد شهرداری، قیمت پایین سوخت در کشور و ... دستیابی به حمل و نقل پایدار را مشکل تر می سازد.

حمل و نقل ، توسعه پایدار، کلانشهرها، تهران