لیلا خدابنده - دانشجوی کارشناسی ارشد ، مهندسی معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر،
خسرو افضلی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

بافت های تاریخی شهر ها مملو از آثار گرانبهایی هستند که فرهنگ و دانش معماری بومی را در خود دارند اما امروزه این آثار به دلیل عدم سهولت دسترسی و ضعف زیر ساخت ها و... در آستانه حذف شدن از زمینه و سیمای شهر ها هستند. ساماندهی و باز تعریف بافت تاریخی به عنوان فضاهای جمعی جهت فعالیت های روزمره افراد و بازگرداندن سرزندگی به مراکز تاریخی شهری و چگونگی مواجهه با مسائل و مشکلات آنها مهمترین مسئله معماران در سالهای اخیر بوده است . در این میان استفاده روزافزون از اتومبیل در مراکز تاریخی شهری با توجه به تجمع کاربری های اداری و خدماتی و عدم تناسبکالبد بافت محلات سنتی با معابر عمدتا کم عرض و ارگانیک، مزید بر علت بوده و تردد عابرین پیاده را با مشکل مواجه می سازد این مسئله خود سبب جدا شدن فضاهای اینچنین از جریان زندگی روزمره و متروک رها شدن آنها است . حال آنکه با ساماندهی و کاربری های مناسب و همچنین تاکید بر حرکت پیاده و همچنین ایجاد روش های ارتباط با فضاها و نیازهای معماری مدرن می توان بهساماندهی مراکز تاریخی شهری پرداخت. هدف این پژوهش ارائه راه کارهای حداقل برای نجات تکدانه های ارزشهمند در بافت ها بصورت مورد ی برای خیابان صفا زنجان با تعریف فضایی انسانی با ارزش های زیبایی شناسانه جهت حضور افراد و ایجاد امکان شکل گیری فعالیت های زندگی روزمره با بهره گیری از مفهوم خیابان های دوستدار پیاده است

بافت تاریخی شهری ، خیابان های دوستدار پیاده ، اجتماعی شدن ، ساماندهی ، زنجان ، خیابان صفا