حجت اله رشیدکلویر - استادیار دانشکده معماری دانشگاه محقق اردبیلی، ایران
مهسا تقی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه محقق اردبیلی،ایران.

معماری گذشته ایران بخصوص در دوران پس از اسلام مملو از نمونه های با ارزش بکارگیری شیوه های پردازش بنا به صورت کارا و بهینه و دستیابی به آنچه که امروز معماری پایدار نامیده می شود، می باشد. در سده کنونی با وقوع پدیده هایی چون تخلیهروزافزون روستاها و رشد افقی و عمودی شهرها، الگوی اقلیمی مساکن کهن در شهر امروزه فرصت تکامل نیافته و دستاوردهای نوین تمدن برج سازی و برون گرایی مساکن رونق گرفته و الگوی مساکن قدیمی در ستیزی نابرابر، غمگنانه رو به قهقرا رفته است. هدف از این پژوهش بازخوانی معماری سنتی _ بومی مساکن در مناطق سرد و کوهستانی، با بررسی نمونه موردی خانه صادقیشهرستان اردبیل بوده و پی بردن به الگوی واقعیت بخشی فناورانه این مساکن با تدابیر کاهنده در راستای ایجاد پایداری انرژی در معماری پایدار می باشد. در طول این جستار پس از مروری بر مفهوم پایداری و تحلیل و شناخت آن و با مراجعه به نمونه موردی و ارائه عکسها و پلان معماری و بررسی عواملی چون مصالح مصرفی، نحوه جهت گیری، نحوه ی قرار گیری فضاهای معماری، بررسی اجزاء خردتر مانند ابعاد بازشوها، جزئیات اجرایی و... در مساکن سنتی و مقایسه آنها با روش های معماری مساکن مدرن امروزی و با بهره جستن از روش تحلیلی _ توصیفی مزایا و معایب طرح و میزان همنوایی با طبیعت را در راستای ایجاد معماری پایدار معرفی کرده و در نتیجه پی به ارزش خانه های سنتی که امروزه به تعداد انگشت شماری در اطراف ما وجود دارند خواهد برد

معماری، خانه، انرژی، بومی - سنتی، مدرن