باز زنده سازی نظام آب رسانی و آبیاری در باغ ایرانی و نقش آن درتوسعه صنعت گردشگری پایدار شهری؛مطالعه موردی باغ فتح آباد تبریز

باغ فتح آباد تبریزبا دیرینه تاریخی از دوره ایلخانی همانند بسیاری از باغ های ایرانی دارای نظام آبرسانی از طریق قنات می باشد.شناخت بستر جغرافیایی طرح، ویژگی های اکولوژیکی باغ و عناصر اصلی شکل دهنده آن به انضمامدیرینه تاریخی آن بخش قابل توجهی از مطالعات شناخت باغ را شامل می شود.با اذعان به ویژگی های متمایز باغ و با توجه به آسیب دیدگی عناصر فضایی، کالبدی و منظر آن این پژوهش، ضمن معرفی الگوی باغ به تحلیل کالبد تاریخی آن و آسیب شناسی نظام آبرسانی و آبیاری مجموعه پرداخته و راهکارهای مرمت و احیاء آن را مورد بررسی قرار می دهد.در ارائه طرح مرمت باغ ،شیوه پاکسازی سبکی برای حذف الحاق های فضایی نامتجانس، بکار گرفته شده وبه منظورتقویت بنای کوشک ازشیوه مرمت استحکامی استفاده شده است. این مقاله، ضمن مطالعه و بررسی نظام های آب رسانیو آبیاری و تأثیر آن بر منظر طبیعی با ایجاد نگرشی نو و با گسترش فرهنگ گردشگری، چگونگی حفظ، احیاء و بهره برداری پایدار از آن را مورد بررسی قرار می دهد. با استناد به مبانی نظری مورد تائید جوامع حفاظتی و اسناد فرادست، طرح پیشنهادی مرمت واحیاء باغ تاریخی با رویکرد ارائه طرح جامع منطقه گردشگری باغ فتح آباد تدوین شده است

Keywords:

تبریز , فتح آباد , باغ های ایران , نظام های آب رسانی و آبیاری , توسعه گردشگری پایدار