آمنه مرادی پیربلوطی - کارشناسی ارشد معماری
مهدی سعدوندی - دکترای معماری

مسکن به عنوان جامع ترین گونه معماری، اهمیت فراوانی در زندگی آدمی دارد. مسکن به معنای واقعی، ظرف زندگی انسان است. از سوی دیگر سرعت بالای تغییرات و تحولات زندگی و بسیاری برخوردهای غیر مسئولانه و شرایط و اضطرارهای خاص بیرونی مانند شرایط اجتماعی و اقتصادی( موجب آشفتگی و هرج و مرج وضعیت امروز معماری خانه ها و شهرهایمان شده است. که البته ناشی از عدم سازگاری بین فضای زندگی مان با شیوه زندگی مان نیز می باشد. پرسش های اصلی این پژوهش بدین شرح اند: -1 ارتباط الگو با معماری چیست؟ -2 الگوها چگونه شکل می گیرند؟-3 اگر سبک زندگی معاصر ایرانی با گذشته فرق کرده این تغییر چگونه روی مسکن تاثیر گذار است؟هدف این پژوهش تلاشی برای واکاوی چگونگی شکل گیری معماری مسکن با توجه به سبک زندگی معاصر است. با این پیشفرض که زندگی انسان دارای الگوست پس فضای زندگی انسان نیز الگویی دارد برای این منظور دو گروه خانه های تاریخی خانه های قبل از 1311 ه.ش و خانه های معاصر بعد از 1331 ه.ش با هم مقایسه شده اند با هدف شناخت چگونگی شکلگیری معماری خانه های تاریخی با توجه به شکل زیستن ایرانی در گذشته، نتایج بدست آمده از این پژوهش حاکی از آن است کهبرای الگوی مسکن جدید ضمن توجه به ویژگی های سبک زندگی معاصر ایرانی )با تمرکز بر ویژگی های بستر مورد مطالعه مانند: اقلیم شهرکرد-مهمان پذیر بودن شهرکرد-و توجه خاص به عرصه پذیرایی (باید تحقق مفاهیم انسانی در طراحی ریز فضاها و شکلگیری کلیت خانه دنبال شود این مفاهیم انسانی شامل موارد ذیل می باشد: -1 افزایش کیفیت فضا با توجه به شاخص هایی مانند ,نور ,دید,هندسه ,تناسبات,و...-2 توجه به برخی کیفیات فضایی مانند قلمرو-عظمت و اعجاب-گشایش و دلبازی-پویایی فضا به طوری کلی پژوهش حاضر، پژوهشی کیفی است و روش گردآوری داده ها هم به صورت اسنادی و هم به صورت میدانی بوده است.

معماری- مسکن-الگو- معاصر-سبک زندگی-شهرکرد