بررسی ابعاد نظری تئوری مناطق یادگیری به عنوان الگویی برای افزایش نوآوری مناطق کلانشهری با نمونه های از اورولامدیو ، سائو خوزه دوس کمپوس و صنایع فولاد اصفهان

در اقتصاد در حال جهانی شدن کنونی که دانش به عنوان یکی از منابع اصلی سرمایه مطرح است یادگیری و نوآوری جایگاهی به مراتب مهمتر از گذشته پیدا کرده است .لذا توجه اندیشمندان این عرصه از راهکار های افزایش کمی تولید به سمت راهکارهایبسط دانش و نوآوری تغییر کرده است.یکی از محصولات این تغییر در نگاه ایده مناطق یادگیری است.مناطق یادگیر ی مناطقی هستند که با ویژگی هایشان به افزایش یادگیری و نوآوری در مقیاس منطقه ای کمک می کنند. هدف از این مقاله پاسخگویی به این سوالات است که اولا چه عواملی اعم از اقتصادی و جغرافیایی زمینه ساز شکل گیری ایده مناطق یادگیری گردید؟چه دیدگاهها و نگرشها و رویکردهای تئوریکی در تعریف مناطق یادگیری وجود دارد؟ و در نهایت در چارچوب این دیدگاه هاچه ویژگی هایی را در مناطق یادگیری می توان به عنوان عوامل افزایش نوآوری و یادگیری معرفی نمود؟ این مقاله پس از مطالعه زمینه های شکل گیری نظریه مناطق یادگیری در دو پایه اقتصاد جغرافیایی و اقتصاد و مرور رویکردها و دیدگاه های موجود در مورد آن؛ به بررسی نمونه های موفق در این زمینه در گونه های مختلف می پردازد.