مرتضی غلامزاده خادر - پژوهشگر مستقل شهرداری مشهد،کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه فردوسی مشهد

توسعه شهری و برنامه ریزی برای شهر حتی در شهرهای کوچک کشورهای درحال توسعه دارای مسائل و مشکلات متعدد می باشد.این عوامل در نقشه های کاربری اراضی بعد از اتمام طرح شهری خود را نشان میدهد .از اینرو این امر نشاندهنده پویایی کالبد شهری درمواجهه با تغییرات ناگهانی اقتصادی و سیاسی و خشک و ایستایی طرح های شهری با توجه به عوامل انسانی می باشد.پیش بینیپوزیتویسمی با تاکید بر پیش بینی جمعیتی و برنامه ریزی سرانه ای کالبد شهر را دچار مشکل می کند.در این تحقیق طرح هادی شهر شاندیز را ارزیابی کیفی نمودیم،تا تناقضات موجود در این طرح ها واکاوی و آشکار گردد. شهر شاندیز یکی از دو شهر شهرستان جدید التاسیس شهرستان طرقبه شاندیز بینالود که در فاصله اندکی از شهر مشهد قرار گرفته است. .برای رسیدن به اهداف پژوهش ازنرم افزار GIS استفاده شد. نتایج تحلیل کیفی نشان داد که بعد از اتمام دوره طرح هادی شهری و شروع طرح جامع شهری مکانگزینی کاربری های این شهر از نظر مطلوبیت در شرایط نسبتاً مطلوب قرار داشته، ولی در تحلیل ظرفیت، کاربری هایورزشی،بهداشتی_درمانی وتا حدودی آموزشی خارج از شعاع مفید دسترسی قرار داشته است. اینک یافته های این تحقیق بیانگر آن است که طرح های شهری موجود با تاکید برمکانیکی کردن جوامع از طریق تقسیم بندی افراد بر سرانه ها و تراکم های شهری و با عمومی کردن نیروها کل گرایی و یکنواختی باعث عملکردگرایی و تجرد شده است

طرح های توسعه شهری، کاربری اراضی شهری،شاندیز، ارزیابی، Arc GIS