میترا وهاب زاده دهخوارقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز
حسین نوین - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه تبریز

امروزه با توجه به روند رو به رشد جمعیت و تراکم جمعیتی در مناطق شهری علی الخصوص در شهرهای پر جمعیت و مستعد ازنظر لرزه خیزی لزوم نگرشی همه جانبه و فراگیر به حوادث طبیعی و فجایع ناشی از بروز آنها بیش از پیش جلوه نموده است. اثراتزیان بار ناشی از تمرکز بیش از اندازه جمعیت در محدوده های خاص شهری در کنار فقدان برنامه ریزی های پیشگیرانه و عدم آمادگی لازم جهت مقابله با حوادثی نظیر زلزله تهدیدی بسیار جدی و مهم برای شهروندان و تداوم حیات شهری به شمار می رود. در این پژوهش منطقه 8 شهر تبریز به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد، هدف این پژوهش ارزیابی و پهنه بندی لرزه ای منطقه 8 شهر تبریز با توجه به معیارهای کیفی و ارائه مدل و الگوی مناسب برای ساخت وساز می باشد،برای این منظور، از معیارهایی مانند فاصله از تراکم ساختمانی، تراکم جمعیتی، کیفیت سازه ها، شبکه ارتباطی، دسترسی به مراکز امدادی و ضروری، دسترسی به فضاهای باز و سبز، اندازه قطعات و فاصله از مراکز خطرزا استفاده شده است. داده های آماری لازم جمعآوری شده، سپس لایه های لازم برای پهنه بندی لرزه ای آماده شده و وزن دهی به لایه ها بر اساس استانداردهای پهنه بندی انجامگرفته است، تحلیل نهایی با استفاده از روش AHP در محیط GIS صورت گرفته است. در نهایت میزان خطر پذیری کل مناطق شهر تبریز بدست آمده است، نتایج بدست آمده نشان می دهد که مناطق شمالی بیشترین پهنه های خطر پذیری و مناطق جنوبی کمترین میزان را دارا می باشد، در نهایت نیز نتیجه گرفته شده است که مدل ارائه شده برای پهنه بندی خطرپذیر ی قابل استفاده می باشد

پهنه بندی، زلزله، تبریز، تحلیل سلسله مراتبی، کیفیت ابنیه، پایداری مصالح