ماهرخ مهدی قلب - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد
مهسا اتحادی - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

با گسترش روند شهرنشینی و رواج چشمگیر استفاده از وسایل نقلیه در سالهای اخیر در جهان بویژه در ایران و به وجود آمدن مشکلات زیادی از قبیل ترافیک، ازدحام و همچنین آلودگی های صوتی و زیست محیطی، توجه به مسئله ی پایداری امری بسیارضروری است. دستیابی به پایداری زمانی حاصل می شود که شهر در خدمت انسان باشد نه اتومبیل لذا شهرهای پیاده محور یکی از ابعاد مهم پایداری است. عابر پیاده و جایگاه او، یکی از موضوعات جدی است که مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرارگرفته است. حرکت، جابجایی و حضور از لازمه های حیات شهر است و پیاده روی این امکان را، با مشاهده مکان ها، فعالیت ها،تجربه ی درک فضا ها و مکاشفه در محیط ها فراهم می آورد. امروزه این جابجایی به دلایل مختلفی از جمله توجه صرف به رفع نیازهای سواره نادیده گرفته شده و سبب تسلط سواره بر عابر پیاده شده است که خود منجر به ایجاد مشکلاتی نظیر آلودگی هایزیست محیطی، کاستن ارزش های بصری مسیر، زدودن خاطرات جمعی، کاهش احساس تعلق به محیط، ایجاد فض اهایی بدونمقیاس انسانی و عدم درک صحیح از فضاهای شهری شده است. در نوشتار حاضر به روش توصیفی تحلیلی سعی برآن است که با طراحی پیاده راه سلامت روان پیاده ها و را ارتقا دهیم و با حضور فراد حیات دوباره را به مادی و محله بازگردانیم. در این راستا ابتدا به بیان مفاهیم موجود پرداخته شده است ،در این تعریف تاریخچه و جنبه های مختلف هر مفهوم به صورتاجمالی بیان گردیده. همچنین به بررسی دقیق مفهوم مادی پرداخته و نقش و اهمیت این عنصر خطی در شهر اصفهان مورد ارزیابی قرار گرفته است. در بخش بعدی دو تجربه ی مهم در ایران و خارج از ایران در این حوزه مورد بررسی قرار داده شده اند،این تجارب عبارتند از سبز راه پارک کناری رور گودالوپ و سبز راه درکه. پس از بررسی این تجارب به شناخت و بررسی نمونه یموردی یعنی مادی فرشادی اصفهان پرداخته و در پایان راهکار هایی جهت احیای حیات زیستی- کالبدی این مادی زیبا ارائه خواهد شد.

پایداری، پیاده محوری، پیاده روی، پیاده راه، عابر پیاده، مادی، سبزراه