فهیمه قاسمی آهنگران - دانشجو دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان
سیدعلیرضا شجاعی

معماری و ساختن فضای مناسب برای کودکان مهمترین نقش را در آسایش بخشیدن به محیط رشد جسمی و روحی آنان دارد.برای مدارس , کودکستان ها , مراکز کودک یاری و دیگر محیط های مخصوص کودکان نیز میبایست از نوعی معماری استفادهشود که مطابق خصوصیات و روحیات آنان طراحی شده باشد . برای طراحی این مراکز به معماران توصیه میکنند که بر زانوان خود راه بروند تا جهان را از دیدگاه کودکان ببینند و اگر طرحی میدهند از خود بپرسند اگر من کودک بودم از آن راضی بودم یا نه.برای دستیابی به این هدف ، معمار باید از سویی کودک و فضا و خواستهای او را درک کند و نیازها و مشکلات او راشناختهو روشهای برطرف کردن آنها را بیابد و از سوی دیگر باید به محیطی که کودک امروز در آن به سر می برد آشناباشد و آن را به خوبی درک کند. برای تحقق این امر، معماران باید بر سرعت خود بیفزایند تا بتوانند به پای متخصصین تعلیم و تربیت ، جامعه شناسان ، پزشکان و روان شناسان که کم و بیش دنیای کودکی را بطور کامل شناخته اند، برسندگروه های ویژه طراحی کودکان معمولا طیفی وسیع از معماران , کارشناسان محیط زیست , روانشناسان , مددکاران , نمایندگان محلی و حتی خود کودکان را در بر میگیرند, تا حاصل کارشان از بهترین کیفیت برخوردار شود.همانطور که اشاره شد که معمار، از طریق فضاهایی که به وجود می آورد به نوعی در تربیت افراد نقش دارد بار این مسوولیت به دلیل حساسیت و تاثیر پذیری کودکان در طراحی فضاهای مربوط به آنها ، بیشتر است

روانشناختی محیط،کلاس درس،کلاس ویژه، هال زمستانی،فضای سبز،نشاط و شادابی