الگوگیری از روش های مواجهه حلزون در برابر شرایط نامطلوب محیطی در ساختمان های اقلیم گرم و خشک

امروزه ضرورت توجه به شرایط اقلیمی در طراحی و ساخت ساختمان ها حائز اهمیت می باشد. چرا که اگر در طرح های ساختمان سازی معیار همسازی با اقلیم رعایت شود، نتایجی چون صرفه جویی، مصرف بهینه مواد و انرژی، کاهش هزینه ها و خسارات اقتصادی وزیست محیطی و به طور کلی آسایش انسان تامین می شود. اقلیم گرم و خشک بیش از نیمی از مساحت ایران را فرا گرفته است و این اقلیم محدودیت هایی ازجمله تابش آفتاب، خشکی هوا و تفاوت دمای شب و روز، برای ایجاد آسایش محیطی در ساختمان ها ایجاد می کند. از این رو یافتن روش های موثر طراحی ساختمان همساز با اقلیم، همواره دغدغه معماران بوده است.طبیعت همواره راهنمای بشر در حل مشکلات است و بهترین راهکارهای سازگاری با اقلیم را میتوان در طبیعت یافت. در راستای یافتن پاسخ طبیعت به روش های سازگاری با شرایط نامطلوب محیطی در اقلیم گرم و خشک، ساختار و ویژگی های زیستی حلزون های بیابانی مورد توجه ویژه می باشد، چراکه حلزون در برابر دمای محیط و میزان رطوبت هوا آسیب پذیر و حساس است، با این وجودانواعی از حلزون ها مشاهده شده اند که در بیابان هایی با دمای بیش از 05 درجه سانتی گراد قادر به زندگی می باشند. در این پژوهش بعد از تعریف بایونیک و روش طراحی بایونیک، به روش همبستگی، ویژگی های ساختاری، زیستی و روش هایی که حلزون برای مقابله با چالش های محیطی بکار می گیرد بررسی می گردد. در ادامه با استدلال منطقی به تطبیق این روش ها در طراحی معماری و ارائه اصولی برای طراحی بهینه ساختمان های این اقلیم پرداخته می شود.

Keywords:

معماری همساز با اقلیم , الگوگیری از طبیعت , معماری اقلیم گرم و خشک , بایونیک , حلزون