بهاره سمیعی
روزبه حیدری
فاطمه زهرا امیرحسینی
علی اکبر حیدری

حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباط درونی با محیط قرار می دهد به طوری که فهم و احساسات فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده ویکپارچه می شود.این حس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می شود.حس مکان علاوه بر اینکه باعث راحتی از یک محیط می شود،از مفاهیم فرهنگی مورد نظرمردم،روابط اجتماعی و فرهنگی جامعه در یک مکان مشخص حمایت کرده و باعث یادآوری تجارب گذشته و دست یابی به هویت برای افراد می شود. مقاله حاضر به بررسی مقایسه حس مکان 1 بین دو مکان مدرن و سنتی از دیدگاه پدیدار شناختی می پردازد.دو خیابان مع الی آباد مدرن و سه راه احمدی سنتی به عنوان نمونه های موردی انتخاب گردیده و کاراکتر هایی 2 چونخوانایی،تنوع،سرزندگی،آسایش،امنیت و خاص بودن را که به عنوان عناصر تشکیل دهنده حس مکان از دیدگاه پدیدار شناختی تعیین شده را مورد بررسی قرار داده است.برای این مقایسه این دو خیابان از مطالعه کتابخانه ای استفاده شده و اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار spss تحلیل شده است

مکان،معنا و مفهوم مکان،حس مکان،خیابان