طلاق رجعی و حقوق متقابل زوجین در فقه امامیه

طلاق رجعی راهی است که اسلام با درنظر گرفتن مصلحت خانواده و جامعه درنظر گرفتن تا ضمن حفظ زمینه احیای دوباره زندگی مشترک، شأن زن با ابراز علاقه از سوی مرد حفظ شود. درخصوص حکمت رجعت باید گفت : هدف از «رجعت» فرصت و مجال پیدا کردن مرد و زن برای حل اختلاف و تجدیدنظر در مورد طلاق و جدایی است و در آن مدت هر دو فرصت دارند تا در مورد آخر و عاقبت جدایی و مشکلات پس از آن به خوبی بیندیشند و چنانچه برای اصلاح و حل اختلاف به توافق رسیدند به زندگی زناشویی قبل از طلاق بازگردند. در طلاق رجعی برای رجوع کردن لازم نیست مرد شاهد بگیرد یا به زن خبر دهد، و اگر مالی از زن بگیرد، و با او صلح کند که دیگر به او رجوع نکند، با این اقدام حق رجوع او از بین نمی رود و می توند رجوع نماید در این طلاق برای رجوع مرد شرایط خاص و سختی مقرر نشده و او می تواند به چند صورت رجوع نماید که ماده 1149 قانون مدنی نیز به نوعی به این نکته اشاره نموده است، همه این موارد از جمله حقوقی است که هم در فقه امامیه و هم قانون ایران، برای مرد البته در مقابل بعضی تکالیف همچون پرداخت نفقه و اینکه وی حق ندارد پیش از رجوع با زن همخوابه شود، درنظر گرفته شده است، در مقابل برای زن نیز حقوقی درنظر گرفته شده و امتیازات فقط مختص مرد نیست، با این توضیح که زنی که در عده طلاق رجعی استف در حکم زوجه است و نفقه اش بر عهده شوهر می باشد و حق دارد در منزل او سکونت داشته باشد و حتی از او ارث می برد و مواردی از این قبیل که در برابر بعضی تکالیف برای مطلقه رجعیت از جمله نداشتن حق بیرون رفتن از خانه بدون اجازه شوهر یا نشوز و سرپیچی ، درنظر گرفته شده است. مقاله حاضر در نظر دارد حقوق متقابل زن و شوهر و فلسفه طلاق رجعی در فقه امامیه مورد بررسی و پیشنهاداتی ارائه گردد.

Keywords:

طلاق , رجوع , مطلقه , زوجین , رجعی , حقوق متقابل