محبوبه رجبی - دانشجوی کارشناس ارشد معماری گرایش بازسازی پس از سانحه
سمیرا بنی اسدی - دانشجوی کارشناس ارشد معماری گرایش بازسازی پس از سانحه

به منظور کاهش آسیب پذیری در اغلب برنامه های بازسازی پس از سانحه، سیاست جابجایی کل یا بخشی ازسکونتگاه، به عنوان راه حل مناسب از لحاظ فنی، مورد ملاحظه قرار می گیرد. با این حال بررسی تجارب مختلف حاکی از آن است که پیامدهای جابجایی به گونه ای بوده که عموماً بی نظمی در آن محیط حاکم می شود، تا اینکه به مرور زمان این وضعیت به تعادلی جدید و نظمی پایدار دست یابد. این مطالعه با بررسی جابجایی که در سال 1831 در بخش میانکوه شهرستان اردل واقع در استان چهارمحال و بختیاری در اثر زلزله ای به بزرگی5/3ریشتر اتفاق افتاد می پردازیم.بررسی و مقایسه با تاکید بر دیدگاه جامعه محلی از طریق ترکیب روش های کمی و کیفی و همچنین برای تحلیل اطلاعات آماری از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتیجه این مطالعات میزان رضایتمندی و ارائه راه کارهای جدید در امر جابجایی سکونتگاه های روستایی بر اساس سه عامل طراحی، مشارکت و مکانیابی است. از یافته های این مطالعه ارائه راهبردی در طراحی مسکن روستایی براساس مقایسه روستای قدیم و ارائه روستای جدید می باشد. در پایان می توان به این امر اشاره کرد که جابجایی یک روستا در اثر سوانح طبیعی می تواند در پاره ای مواقع اثر مثبتی بر زندگی اهالی روستا داشته باشد. از جمله احداث واحدهای مسکونی بر روی زمین مقاوم و همچنین مقاوم ساختن واحدهای مسکونی است

جابجایی سوانح طبیعی مقاوم سازی سکونتگاه مسکن روستایی