بهروز توسلی کله بستی - کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مرتضی حسین صباغیان - کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
اسماعیل رجایی نجف آبادی - کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
جواد جمعه پورچهارامان - کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشگاه صنعتی شریف

رعایت اصول و قواعد آئیننامههای ایمنی راه در هنگام جانمایی و نصب تاسیسات ایمنی همواره به عنوان یکی از تاثیرگذارترین اقدامات در تامین ایمنی بهرهبرداران راه مطرح بوده است. همچنین با توجه به بالا بودن هزینه ایمنسازی راهها انجام مطالعات مهندسی ارزش و اتخاذ تصمیمات با خرد جمعی از روی آمار و شاخصهای تاثیرگذار بر بهبود وضعیت راهها امری ضروریست. متاسفانه امروزه در جادههای کشور ناهمگونیهای بسیاری در انتخاب نوع تاسیسات ایمنی و توجه به شاخص های میدانی راه وجود دارد که این امر باعث بحرانی شدن وضعیت این نواحی از نظر شدت سوانح جادهای شده است چنانکه بر اساس بانک اطلاعاتی مرکز مدیریت راههای استان تهران، بیشترین نواقص در میان لیست نقاط حادثه خیز به قسمت حاشیه راه بر میگردد. درگزارش های R(RSA نیز غیر ایمن بودن راه در این نواحی، عامل اصلی مرگ و میر در سوانح جاده ای خروج از راه مطرح شده است. در این مقاله با معرفی نقش فاکتور اصلاحی تصادف 2 MFC به عنوان شاخص ارزیابی ایمنی درفرآیند بازرسی ایمنی راه گامی در جهت دستیابی به معیاری جدید برای تصمیمگیری کارشناسان در مطالعات مهندسی ارزش برداشته شدهاست، که با مطالعه موردی بزرگراه فیروزکوه - گدوک یک معادله پلی نومیال از رابطه میان شاخص CMF و چگالی قسمتهای محافظت نشده درحاشیه راه UT به عنوان یکی از پارامترهای موثر در ایمنی حاشیه راهها ارائه شده است.

ایمنی ، فاکتور اصلاحی تصادف ، حاشیه راه، مدلسازی. مهندسی ارزش