محمدمهدی خاکپور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران مهندسی و مدیریت ساخت

پیچیدگی زیاد و پویایی پروژه های ساخت باعث ایجاد عدم قطعیت در فرآیند تجزیه و تحلیل ریسک شده است. بسیاری از مسائل تجزیه و تحلیل ریسک در دنیای واقعی شامل ترکیبی از داده های کمی و کیفی می شود؛ بنابراین روشهای ارزیابی کمی ریسک برای اولویت بندی ریسکها ناکافی هستند. این مقاله یک روش ارزیابی ریسک مبتنی بر تئوری مجموعه ی فازی ارائه می دهد، که یک ابزار موثر برای داوری های ذهنی است و در فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) که برای ساختار تعداد زیادی از ریسکها استفاده می شود به کار می رود. روش پیشنهادی ترکیبی از دانش و تجربه است که از کارهای کارشناسان زیادی حاصل شده است، از آنجاییکه آنها به شناسایی ریسکها و ساختار ریسکها و همچنین داوری های ذهنی در مورد پارامترها می پردازند که همه ی این موارد برای دسترسی به عامل کلی ریسک در نظر گرفته شده است: تأثیر ریسک، احتمال ریسک و جداسازی ریسک. تمام این عوامل از طریق مقیاسهای کیفی و اعداد فازی ذوزنقه ای تعریف می شوند و بر ابهام موجود در متغیرهای کلامی غلبه می کنند. قابل توجه ترین تفاوت با روشهای ارزیابی ریسک فازی، استفاده از یک الگوریتم است که مسئولیت رسیدگی به ناسازگاری ها و تناقضات در روابط اولویت فازی را دارد، در حالیکه مقایسه ی عاقلانه و داوریها نیاز هستند، استفاده از اعداد فازی ذوزنقه ای تا مرحله ی فازی سازی به تعویق می افتد. یک مثال در ارزیابی ریسک یک پروژه ی بازسازی ساختمان برای نشان دادن روش پیشنهادی به کار می رود

ارزیابی ریسک؛ متغیرهای کلامی؛ اعداد فازی ذوزنقه ای؛ عامل ریسک