عمران محمدی - عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران
پویا سیدی - دانشجوی مقطع کارشناسی در دانشگاه علم و صنعت ایران

بهینهسازی و کاهش بهای تمام شده محصولات، از ضروریات بقا در بازارهای رقابتی دنیای امروز است. به منظور سودآوری بلند مدت لازم است تا کاهش بهای تمام شده محصولات با رویکرد مهندسی ارزش ارزش صورت پذیرد. یعنی کاهش بهای تمام شده بدون کاسته شدن از کیفیت، و کارایی محصولات. کاهش بهای تمام شده با رویکرد مهندسی ارزش سبب میگردد تا ضمن حفظ حسن شهرت و برند موسسات به علت حفظ کیفیت و کارایی ، سودآوری بیشتری عاید موسسات تولیدی گردد. در این مقاله روند تولید محصولات در یک دوره زمانی مشخص مورد بررسی قرار گرفته است. زمان کار دراین خط تولید تشکیل شده است از زمان کار اپراتور به تنهایی، زمان کار دستگاه تولید کننده به تنهایی و زمان کار دستگاه و اپراتور به صورت مشترک. به منظور بهینهسازی بهره وری، حالتهای مختلف تولید محصول را با توجه به فاکتورهای زمان صرف شده تولید در هر بخش، هزینه پرداختی به ازای ساعات کاری هر بخش و تعداد محصول تولیدی در بازه ی زمانی مورد بررسی، مورد تحلیل ارزش قرار میدهیم. بهای تمام شده در حالتهای کاری مختلف مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به متدولوژی ارزش، روش بهینه انتخاب میشود، و در نهایت پیشنهادی عملی برای تغییر زمان بندی در تولید بر اساس مهندسی ارزش ارایه می شود. روش پیشنهادی در این مقاله به عنوان جایگزینی برای روشهای سنتی میتواند با تغییر در توازن اپراتور و دستگاهها، بهای تمام شدهی محصولات را بدون تغییر در کیفیت تولید پایین آورد. روش ارایه شده در این پژوهش طیف گستردهای از کارگاه ها و کارخانههای تولیدی قابلیت کاربرد دارد.

بهای تمام شده، بهره وری، توازن انسان ماشین