حسام عزیزی - کارشناس ارشد سازه دانشکده مهندسی دانشگاه زنجان
جمال احمدی - استادیارگروه عمران دانشکده مهندسی دانشگاه زنجان

مهاربندهای هم محور ازمتداول ترین عناصرقابل استفاده درتامین مقاومت جانبی سازه می باشد که بدلیل سختی زیاد تغییر مکان جانبی کم سهولت اجرا و مقرون به صرفه بودن همواره طراحان را به استفاده ازاین سیستم هدایت کرده است با این وجود ازمهمترین معایب این نوع مهاربندها ضعف کمانش عضو فشاری و شکل پذیری پایین این سیستم می باشد جهت رفع نقص این سیستم تحقیقات فراوانی انجام گرفته است ازجمله روشهایی که جهت افزایش شکل پذیری و میزان جذب انرژی درمهاربندهای هم مرکز بکاررفته ایجادلقی اولیه درانتهای مهاربند است دراین مقاله تعیین میزان لقی بهینه دراتصال مهاربند به قاب خمشی موردمطالعه قرارگرفته است اتصال با استفاده ازنرم افزار ABAQUS مدلساز یشده و تحت تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی قرارگرفته است نتایج نشن میدهد که لقی بهینه یابد درمحدوده ی 0/75 تایک برابر لقی مبنا باشد تا ازظرفیت قاب خمشی و سختی محوری مهاربند به نحو مطلوب استفاده گردد

لقی بهینه , تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی , مهاربند هم مرکز , ABAQUS