بررسی تحلیل های دینامیکی استاندارد 2800 ومقایسه باروش قابلیت اعتمادسازه ها درتعیین بیشینه جابجایی نسبی

تحلیل قابلیت اعتماد سازه ها ازشاخه های جدید علوم درمهندسی عمران می باشد که درآن مستقیما پارامترهایی که درمقادیر خود تعیینی نیستند بصورت قالبهای احتمالی نشان داده میشوند ازانجا که درطراحی سیستم های سازه ای ایمنی ازمطلوب های عمده محسوب میگردد بنابراین شناخت صحیح پدیده هایی که به نحوی روی سازه عمل مینماید برای مثال بارگذاریهاازانواع مختلف و نیز جنبه هایی ازسازه ها که درمقابل این پدیده هامشخصه مقاومتی دارند مانند تنش تسلیم فولاد و یا مقاومت حداکثر بتن ازاهمیت حیاتی برخوردار می باشند ازانجا که پدیده ها و جنبه ها به ذات احتمالی می باشند دریک ارزیابی دقیق ازکمیت ایمنی سازه بایستی این صفت مهم لحاظ گردد به عبارتی دیگر تحلیل قابلیت سازه تلاشی است دراین راستا که با مدل نمودن عمل کننده های مختلف روی سازه و نیز پارامترهای مقاومتی درشکل بالذاته خود و لحاظ همبستگی های احتمالی که میان متغیرهای گوناگون دخیل درانالیز میتواند وجود داشته باشد ارزیابی منطقی تری ازمقدار و کیفیت ایمنی درسازه ارایه نماید یکی ازمسائل مهم درطراحی لرزه ای سازه ها تخمین قابل اطمینان ازمقدار بیشینه تغییر شکل های سازه درهنگام وقوع زلزله می باشد دراین مقاله مقایسه ای بین نتایج حاصل ازتحلیل دینامیکی خطی و غیرخطی با مقدار تغییر مکان پیشنهادی درایین نامه انجام شده است

Keywords:

ضریب افزایش تغییر مکان , ضریب رفتار , تحلیل دینامیکی , تحلیل استاتیکی غیرخطی