معصومه نراقی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران دانشگاه علم و فرهنگ.
عبدالرضا سروقدمقدم - دانشیار پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله.

سیستم های رایج مقاوم در برابر نیروی زلزله، اغلب رفتار غیر الاستیکی را طی یک زلزله بزرگ، در سراسر سازه تجربه میکنند که نهایتا تغییر شکل باقیمانده و خرابی توزیع شده در سازه را نتیجه میدهد، به طریقی که تعمیر این خرابی ها مقرون به صرفه نمی باشد و گاها به تخریب سازه منجر میشود. سیستم مورد استفاده در این مقاله، عبارت است از قاب فولادی مهاربندی با خسارت کنترل شده که قابلیت حرکت گهواره ای دارد. این سیستم شامل اعضایی مانند کابل های پس تنیده جهت ایجاد ویژگی برگشت پذیری در سیستم و فیوزهایی با قابلیت تعویض جهت متمرکز کردن خسارت، میباشد. بنابراین پس از زلزله، با هزینه قابل قبول، خسارت برطرف شده و سازه تغییر شکل ماندگاری ندارد. هدف این مقاله بررسی تاثیر زلزله های حوزه دور بر تغییر مکان نسبی این نوع سیستم در سطح خطرهای متفاوت میباشد که پارامتر مذکور در دو سیستم قاب فولادی مهاربندی با خسارت کنترل شده و با قابلیت حرکت گهواره ای و بدون آن مورد قیاس قرار گرفته است که در سیستم با خسارت کنترل شده و با قابلیت حرکت گهواره ای، با افزایش سطح شتاب، پارامتر تغییر مکان نسبی رفتار یکسان افزایشی از خود نشان داده است و با حذف حرکت گهواره ای در سیستم مورد مطالعه، با افزایش سطح شتاب، سیستم آسیب دیده و تغییر رفتار در پارامتر تغییر مکان نسبی مشاهده شده است.

حرکت گهواره ای، تغییر مکان نسبی ، فیوزهای قابل تعویض، تاندون پس تنیده،زلزله های حوزه دور