مصطفی قلم چی - شرکت مشانیر - معاونت مهندسی بهره برداری و بهینه سازی تهران - ایران
عبدالحسین نیک جو - شرکت مشانیر - معاونت مهندسی بهره برداری و بهینه سازی تهران - ایران

تا پیش از دهه 1980 فرض بر این بود که واحدهای نیروگاهی پیر می باید بازنشسته شوند . در این مقاله به شرط افول نظریه مذکور و همچنین نرخ نظریه توسعه عمر واحدها و تکامل این نظریه به صورت برنامه های مدیریت عمر نیروگاهها توجه شده است . البته با توجه به قرارگیری حدود 33 درصد از کل تعداد واحدهای تولید انرژی الکتریکی کشور در وضعیت پیری در طی برنامه سوم توسعه کشور ضرورت آشنائی دقیق با این نظریه جدید و سرعت بخشی به انجام تمهیدات کافی در زمینه مذکور نیز نشان داده شده است . این مقاله، با ذکر اهداف وابسته استراتژی توسعه عمر و فرآیندهای آن، به توضیح ابعاد و روشهای اساسی توسعه عمر پرداخته و مراحل این توسعه را بر شمرده است . بعلاوه با توجه به برداشت های متفاوت از مقولات توسعه عمر و به منظور هماهنگی بیشتر در زمینه مباحث بهینه سازی و بازسازی نیروگاهها، ضرورت تدوین معرفه های توسعه عمر ( شناسایی و ارتباط اجزاء مهم آن، ) Terminology مورد تاکید قرار گرفته است . ضمناً به منظور بررسی امکان پذیری اقدام در زمینه فعالیت های این استراتژی بر ضرورت بررسی های بیشتر توانمندیهای داخلی موضوع نیز تاکید گردیده است .

نیروگاه حرارتی، پیری و توسعه عمر