ناهید اکبری مقدم - کارشناس روانشناسی عمومی

؛ امنیت همیشه یکی از مسائل اساس و حیاتی بشر بوده و مباحث علمی زیادی را به خود اختصاص داده است. امنیت در لغت به معنای ایمن شدن و در امان بودن و بی بیم شدن است (معین، 1354). در فرهنگ عمید، ایمنی به معنی آرامش و آسودگی است (عمید، 1359). امنیت روانی از نیازهای آغازین فطری و ضروری بشر است. بشر از آغاز تا پایان و در تمامی مراحل و حلقه های تاریخ خویش، نیازمند به امنیت است. بعبارتی بهتر سرآمد همه نیازهای اساسی بشر امنیت روانی است (خومحمدی، 260:1382). نیاز به امنیت پس از نیازهای فیزیولوژیکی انسان به عنوان یکی از ساختارهای اساسی و پایه ای تشکیل دهنده شخصیت فرد قلمداد می شود، تا زمانی که فرد در زندگی روزمره خود امنیت روانی نداشته باشد، هیچ پیشرفتی در طول ساختار شخصیتی خود نخواهد کرد. در حقیقت مرتفع شدن بیشتر نیازهای مهم آدمی حتی نیازهای زیستی نیز به نوعی تابع میزان امنیت است. پایبندی به اصول اخلاق انسانی یکی از ضروریترین نیازهای آدمی در رسیدن به امنیت روانی است. انسان زمانی می تواند به سلامت و آرامش و امنیت روانی برسد که در سایه ی ایمان و اخلاق زندگی کند اگر زن حجاب و پوشش مناسب نداشته باشد، عامل به وجود آمدن فساد در جامعه و نابودی اخلاق می شود. بی حجابی می تواند به بستر مناسبی برای به وجود آمدن بیماریهای روانی برای زنان تبدیل شود. وقتی ما برای روابط بین زن و مرد، حریم و قانوین چون حجاب قرار دهیم و لذتهای جنسی را محصور در خانواده کنیمف هرگز به این مشکلات درمان ناپذیر روانی و روحی مبتلا نمی شویم و بهتر می توانیم زمینه ی رشد و شکوفا شدن استعدادهای انسانی و رسیدن به سلامت و امنیت روانی افراد، به ویزه زنان و دختران را آماده کنیم. بدین ترتیب معلوم می شود که بی حجابی و بی بندو باری تا چه حد می تواند نظام خانواده را متزلزل کند و سلامت روانی اعضای آن را به خطر اندازد و به تبع آن امنیت روانی زنان و دختران را ابتدا در خانواده و سپس در جامعه نشانه می گیرد. هدف از این تحقیق بررسی امنیت روانی در زنان و دختران بدحجاب و باحجاب می باشد تا معلوم شود بی حجابی و بدحجابی چگونه باعث از بین رفتن جایگاه زنان می شود و نشاط و آرامش و امنیت آنان را از بین می برد.

امنیت روانی، امنیت، حجاب، زنان، سلامت روان