ایمان ضیاء جلدی - گروه حقوق، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل، ایران
حمیدرضا پرهام مهر - گروه حقوق، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل

حجاب در لغت به معنی پرده، مانع و پوشش و در اصطلاح به حفظ شرم و حیای زن و مرد با چشم فروبستن از نگاه به نامحرم و پوشاندن اندام زن به گونه ای که برجستگی های اندامش نمایان نباشد و نیز حایلی است که مشارکت زن و مرد را همراه با حفظ وقار و احترام ممکن می سازد و همچنین است پرهیز مردان از آراستگی که به شخصیت مردانیگ آنان لطمه ای وارد می کند. حجاب از جمله اموری است که در شرایع پیش از اسلام چون یهود و مسیحیت و در میان مللی چون هند، روم، یونان، ایران و عربستان وجود داشته است و از جمله تأسیسات دین اسلام به شمار نمی رود. با این حال شریعت اسلام برای اصلاح وضعیت زمان ظهور خود، احکامی را وضع نمود، تا با آنان صلاح و رستگاری دنیا و آخرت آنها تأمین شود. در این پژوهش به بررسی آیاتی از قرآن که در این مورد بیان شده از جمله آیه ی 31 سوره نور که زنها را به پوشش اسلامی در برابر نامحرمان رهنمود می نماید و همچنین آیه ی 59 سوره ی احزاب که بحث عفاف را مطرح می کند به نوعی که می توان حجاب را امری ظاهری دانست که از عفاف و پاکدامنی زن که در درون و فطرت او بوده نشات گرفته است. و همچنین در ادامه به بررسی این امر که رعایت حجاب چه تأثیری بر افراد جامعه می گذارد نیز می پردازیم.

حجاب، عفت، حیا، آیات، روایات، آثار، مبنا