برنامه ریزی بلندمدت تأمین برق با مشارکت منابع انرژی تجدیدپذیر در یک مجتمع زیستی پایدار

ملاحظاتی مانند توسعه سریع اقتصادی، افزایش عرضه و تقاضای انرژی، ضرورت دستیابی به پایداری زیستمحیطی و کاهش گازهای گلخانهای، و کاهش وابستگی به منابع سوخت فسیلی بهعنوان سرمایههای تجدیدناپذیر ملی، برنامهریزی سیستمهای قدرت با بهرهبرداری از منابع گوناگون انرژی تجدید پذیر را بیش از پیش اهمیت داده است. در این مقاله، برنامهریزی مشارکت تدریجی منابع انرژی تجدیدپذیر در کنار شبکه انتقال برق، برای تأمین تقاضای قابل اطمینان انرژی الکتریکی در یک مجتمع زیستی پایدار میکرو شبکه موردتوجه قرار میگیرد. مدل ریاضی مسأله برنامهریزی توسعه تولیدGEP با هدف کمینهسازی ارزش فعلی هزینهها ارائه میشود تا برنامهریزی بلندمدت تأمین انرژی مجتمع زیستی پایدار همراه با مشارکت منابع تجدیدپذیر در شرایط عدم قطعیت صورت گیرد. با توجه به موقعیت جغرافیایی و اکولوژیکی و پتانسیلهای منطقه مورد مطالعه، منابع انرژی تجدیدپذیر شامل انرژی خورشیدی، بادی و زیستتوده استفاده شده است. نتایج بهینه سازی مدل عدد صحیح مختلط پیشنهادی، افزایش تدریجی سهم هر یک از منابع انرژی تجدیدپذیر و میزان مبادله انرژی میکروشبکه با میان شبکه سراسری برق در طول افق زمانی بلندمدت را نشان میدهد

Keywords:

انرژیهای تجدیدپذیر , برنامهریزی توسعه تولید , برنامهریزی احتمالی , مجتمع زیستی پایدار