هادی محمدی - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، دانشگاه گیلان،
شعیب خانمحمدی - دانشجو دکتری مهندسی مکانیک، دانشگاه گیلان،
کاظم آتشکاری - دانشیار گروه مهندسی مکانیک دانشکده فنی، دانشگاه گیلان،

در این مقاله با استفاده از مدل تعادل ترمودینامیکی و با در نظر گرفتن قیر و زغال به عنوان دیگر فرآوردههای فرآیند تولید گاز، میزان درصد گازهای خروجی مورد پیش بینی قرار گرفته است. همچنین تاثیر تغییر اکسیژن موجود در هوای ورودی و اضافه کردن بخار آب به عنوان سیال عامل، بر درصد سینگاز تولیدی مورد مطالعه قرار گرفته است، نتایج نشان می دهد که با افزایش درصد اکسیژن در هوای ورودی، گازهای مونوکسید کربن CO و هیدروژن) 2H ( با افزایش و متان) 4CH ( و دیاکسید کربن) 2OC با کاهش همراه خواهند شد در حالی که با بالا رفتن میزان بخار آب ورودی گازهای متان، دیاکسید کربن و هیدروژن افزایش ولی گاز مونوکسید کربن کاهش مییابد. با بررسی تغییرات رطوبت زیست توده ) MC ( و نسبت هوای ورودی ) m بر میزان تولید گازهایمونوکسید کربن و هیدروژن برای دو سیال عامل ذکر شده، دیده می شود که با افزایش مقدار هرکدام از دو سیال، شیب تغییرات تولید این گازها کاهش پیدا میکند. در این تحقیق علاوه بر موارد ذکر شده، ارزش حرارتی سینگاز تولید شده نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که افزایش میزان اکسیژن موجود در هوای ورودی در بالا رفتن ارزش حرارتی سینگاز، بیشتر از افزایش نسبت بخار آب ورودی میباشد

تولید گاز، زیست توده، ارزش حرارتی، تعادل ترمودینامیکی، قیر، زغال