ارزیابی مدلهای زمین آماری در GIS برای تهیه نقشه فرسایندگی باران در حوزه آبخیز لتیان

الگوریتمهای درونیابی ازمتداولترین روشها برای تهیه نقشه ها و اطلاعات مورد نیاز درتحلیل با GIS می باشند دقت نقشه های تهیه شده از طریق درونیابی نقش بسیار مهمی در کیفیت نتایج حاصله دارد. داده های هواشناسی بخصوص بارندگی در بسیاری ازمطالعات مورد استفاده هستند و به علت اندازه گیری نامنظم و پراکنده در نقاط محدود، استفاده از روشهای درونیابی برای تهیه لایه های مورد نیاز از این داده ها ضرورت دارد. با توجه به نقش اساسی این داده ها در بسیاری از مدلها و آنالیزهای مختلف مانند فرسایش خاک و رواناب ، بررسی و تعیین روشهای مناسب برای درون یابی اهمیت زیادی دارد. روشهای متعددی برای درونیابی ارائه شده اند که روشهای چند ضلعی های تسین و بخصوص وزن دهی بر مبنای عکس فاصله (IDW) از جمله روشهای مرسوم می باشند بهر حال این روشها به دلیل در نظر نگرفتن همبستگی بین داده ها و بهینه نبودن اندازه و شکل همسایگی مورد استفاده غالبا از دقت کافی برخوردار نمی باشند. در این تحقیق فواید استفاده از تخمینگرهای زمین آماری مبتنی بر بکارگیری همبستگی بین داده ها (Cokrigging) از نظر افزایش دقت محاسبات در درون یابی داده های بارندگی در حوزه آبخیر لتیان مورد بررسی قرار گرفته است. اطلاعات بارندگی حاصل از درون یابی با استفاده ازمدل رقومی ارتفاع منطقه بعنوان متغیر کمکی، برای تهیه نقشه فرسایندگی باران در مدلسازی فرسایش مورد استفاده قرار گرفته است. مقایسه نتایج حاصل از روشهای Krigging، Spline،IDW و Cokrigging نشان دهنده برتری روش Cokrigging بر مبنای گوسین و امکان کاهش خطای درون ایبی با استفاده از این الگوریتم می باشد.

Keywords:

فرسایندگی باران , روشهای زمین آماری , میانگین قدرمطلق خطا (GIS , (2MAE