بررسی تاثیر بکارگیری نانوذرات الماس در هدایت حرارتی کپسولهای پرشده از ماده تغییر فاز

با توجه به ارزش و نیاز روزافزون به انرژی، اصلاح و بهبود خواص مواد تغییر فاز -به عنوان پدیدهای نو در این عرصه- در این مقاله به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی و توجه قرار گرفته است. جهت بهبود خاصیت هدایتحرارتی ماده تغییر فاز پارافین، از نانوذرات الماس به عنوان ماده افزودنی در حین عمل میکروکپسوله کردن پارافین با روکش ژلاتین/صمغ عربی استفاده شده است. برای تهیه میکروکپسولها روش تودهسازی مرکب به کار گرفته شده و سپس تاثیر عواملی چون زمان امولسیونسازی، نسبت هسته به پوسته و درصد افزودنی بر راندمان میکروکپسولسازی و همچنین هدایت حرارتی، پایداری و گرمای نهان کامپوزیت حاصل مورد بحث قرار گرفته و با این خواص در کپسولهای عاری از افزودنی مقایسه شده است. آنالیز نتایج نشانگر این است که درصد افزودنی به عنوان عامل نخست و سپس به ترتیب زمان امولسیونسازی و نسبت هسته به پوسته بر بازدهی میکروکپسولسازی موثرند بدین شرح که افزایش درصد افزودنی و زمان امولسیونسازی به بیش از 01دقیقه و نسبت هسته به پوسته، موجب کاهش این راندمان میشود اما تاثیر عامل سوم مثل دو مورد اول چشمگیر نیست. بررسی خواص حرارتی نشانگر افزایش هدایت حرارتی کامپوزیت با افزایش درصد افزودنی و در مقابل کاهش پایداری و استحکام فیزیکی آن است، به گونهای که با افزودن پنج درصد نانوالماس، هدایت حرارتی تا بیش از 01 % افزایش یافت که در مقایسه با تحقیقات مشابه با گرافیت قابل توجه است. گرمای نهان کامپوزیت هم با افزایش درصد افزودنی، نسبت به کپسولهای تغییر فاز خالص، افزایش مییابد.

Keywords:

ماده تغییر فاز , میکروکپسولسازی , تودهسازی مرکب , نانوذرات الماس