سوسن لایی - مربی، دکترای مدیریت آموزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه
نسیم شیرخانی - مهندسی صنایع، کارشناسی ارشد، دانشگاه فنی و مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

براساس ماده 107 قانون کار جمهوری اسلامی ایران و نیز قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی، سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور 1 مکلف به تربیت نیروی انسانی مورد نیاز بازار کار در بخشهایصنعت، کشاورزی و خدمات می باشد. در این مقاله که از نوع توصیفی است سعی بر معرفی این مراکز، اهدافو ارتباط آن با کاهش بیکاری و به تبع آن کاهش فقردرجامعه می باشد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه سوالی20 محقق ساخته است که شامل 18 سوال بسته و 2 سوال بازپاسخ است که سه مولفه تناسب مشاغل با دورههای آموزشی، میزان مهارت و تاثیر آموزش در اشتغال را در یک گروه نمونه 363 نفری از کارآموختگان فنی و حرفه ای می سنجد. اعتبار این مولفه ها با استفاده از آلفای کرانباخ به ترتیب برابر با 0/92، 0/69 و 0/78 محاسبه شد. نتایج بررسی وضعیت اشتغال در نمونه ها نشان می دهد که از 363 نفر نمونه مورد نظر، 29/2% نمونه ها قبل از شروع آموزشهای فنی و حرفه ای شاغل بوده اند و تنها 10/5 از نمونه ها بعد از گذراندن آموزشهای فنی و حرفه ای مشغول بکارشده اند

آموزش فنی و حرفه ای، کارآموختگان، کارایی بیرونی