بررسی جایگاه شهرهای جدید در آمایش سرزمین مطالعه موردی شهر جدید بینالود

تحولات جمعیتی کشور در دهه های اخیر بیانگر رشد سریع جمعیت و به موازات آن تسریع روند شهرنشینی بوده است. باتوجه به این امر مهم تأمین مسکن شهروندان به یکی از اصلی ترین برنامه های دولت مبدل شده است. حجم بالا و رو بهازدیاد تقاضای مسکن، عملاً تأمین زمین شهری مورد نیاز در داخل شهرها را بسیار مشکل و پرهزینه ساخته است. افزایشسریع جمعیت شهرنشین استان خراسان رضوی و تمرکز حدود نیمی از جمعیت شهرنشین این استان در شهر مشهد اینشهر را به دومین کلانشهر کشور مبدل نموده است. به دلیل توانمندی های موجود در این استان اعم از زیارتی، اقتصادی،تجاری و طبیعی شهر مشهد همواره شاهد افزایش جمعیت بوده است. عوامل گوناگونی از قبیل جنگ تحمیلی 8 ساله وهمچنین تحولات سیاسی داخلی کشورهای همسایه از قبیل افغانستان سیل عظیمی از مهاجران غیربومی را راهی این استانکرده است. برای جلوگیری از چنین روندی به منظور ساماندهی رشد و توزیع مناسب جمعیت در راستای اهداف آمایشسرزمین دو شهر جدید گلبهار و بینالود در این استان مکان یابی و احداث شد. هدف از این پژوهش بررسی میزان موفقیتشهر جدید بینالود در جذب جمعیت کلانشهر مشهد بوده است، روشهای گردآوری اطلاعات در این پژوهش کتابخانه ای ومیدانی است و بر اساس هدف در گروه تحقیقات کاربردی عملی می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش حکایت از عدم –موفقیت در جذب جمعیت به این شهر جدید را دارد که دلیل این امر علاوه بر ویژگیهای طبیعی منطقه، تغییر نکردن الگویتوسعه شهری مشهد، پدیده ی حاشیه نشینی مشهد، مشکلات اداری، اجرایی، اشتغال، تأسیسات و تجهیزات زیربنایی شهریارزیابی گردید.

Keywords:

شهر جدید آمایش سرزمین , مکان یابی