سمیه آلوستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گنبد کاووس
الهه برزمینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گنبد کاووس
احمد فیروزیان - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند

در جهان کنونی، بحران مکان به مفهوم فقدان معنی در فضا و زمان و همچنین صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی، ازدلایل اصلی عدم توانایی فضاهای زیستی در فراهم آوردن زمینه های معماری پایداری و به تبع آن توسعه پایدار معرفی میگردد. در این راستا با بررسی معماری بومی و همچنین نحوه ی زندگی گذشتگان می توان الگوهای مناسب و کم هزینه ای راهم در جهت بهره گیری از شرایط اقلیمی هر منطقه و هم معنا بخشیدن به مکان، در طراحی معماری و کاهش مصرف انرژیدر ساختمان برگزید. در واقع مسئله اصلی در معماری معاصر، قطع ارتباط میان معماری بومی و نیازهای مدرن است. لذاضروری است که متدهای استفاده شده در دنیای قدیم را به منزله سمبلی از راه حل های سبز یادآوری کرد. در این مقالهبرای دستیابی به اهداف مورد نظر، با روش مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی و با رویکردی توصیفی- تحلیلی، به مقایسه جنبه های پایداری در نحوه معماری سنتی شهر گرگان پرداخته شده است. بدین منظور با بررسی سازمان فضاییخانه های سنتی گرگان و مقایسه آن ها از دو جنبه محیطی و اجتماعی، به ارتباط معماری سنتی در جهت استفاده بهینه ازفضا و ساماندهی سلسله مراتبی آن در جهت ایجاد محرمیت و بهینه سازی انرژی و به تبع آن معماری پایدار اشاره شود.

توسعه پایدار، معماری سنتی، بحران مکان، بهینه سازی مصرف انرژی، خانه های سنتی