گل مهر احمدی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی
عبدالحکیم تیرگری - عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ساری
عباس مسعود زاده - عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ساری

هدف پژوهش حاضر مقایسه تفکر خلاف واقع در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده و افراد بهنجار بود. پژوهش حاضر از نوعتوصیفی و علی- مقایسه ای یا پس رویدادی می باشد. تعداد 47 نفر (15 مرد و 59 زن) بیمار مبتلا به اختلال افسردگی عمده از 2مطب روان پزشکی و تعداد 80 نفر (29 مرد و 51 زن) گروه کنترل بر اساس روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس که از بستگانبهنجار بیماران بودند، بعنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد شده تفکر خلاف واقع استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون t گروه های مستقل با کمک نرم افزار spss استفاده گردید. نتایج نشان داد بین تفکر خلاف واقع بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده و افراد بهنجار نیز از لحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود دارد. تفکر خلاف واقع رو به بالای دیگر ارجاع و تفکر رو به پایین بدون ارجاع در افراد بهنجار بیش تر از افراد افسرده می باشد و در میزان استفاده این دو گروه از تفکر رو به بالای خود ارجاع و رو به بالای بدون ارجاع تفاوتی وجود ندارد.

تفکر خلاف واقع، افراد دارای اختلال افسردگی عمده، افراد بهنجار