سیده مریم حسینی - دانشجوی دکتری جامعه شناسی فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان و دبیر علوم اجتماعی اداره آموزش و پرورش شهرستان ساوجبلاغ

در مدارس امروز، تلاش برای برقراری ارتباط با دانش آموزانی که علاقه شان به یادگیری کم است و یا بنا بهدلایلی ، رفتارهای ناخوشایند از خود نشان می دهند ، برای تمامی معلمان تجربه ای مایوس کننده و در عن حال بسیارمعمول است . ما معلمین در تجارب حرفه ای خود برای برانگیختن حس سخت کوشی دانش آموزان مان ناکامی هایی راتحمل می کنیم که ایجاد کننده فشار روانی بوده است . با توجه به این که آموزش و یادگیری بیش تر از طریق تعامل بینمعلم و فراگیر در کلاس درس اتفاق می افتد ، این مقاله به عنوان گزارشی از یک اقدام پژوهی در سطح یک کلاس، درصدد است تا به صورت تجربی نشان دهد که چگونه معلمی می توانند با کمی حوصله روش هایی به کمار برند که برقسمت مهمی از موانع یادگیری غلبه نموده و نتیجه مطلوب را از آن خود کنند . لذا محقق با استفاده از روش های تحقیقمشاهده ، مصاحبه و مطالعه منابع به توصیف وضعیت موجود درکلاس خود پرداخته و پس از بررسی موانع ایجاد کننده ییک کلاس مطلوب ، از طریق تغییر کلاس و شیوه تدریس و ارزشیابی سنتی به کلاس همیاری و ارزشیابی همسال سنجیو ارزیابی نتیجه ی حاصل از تغییرات نشان داده است که ما معلمین در هرشرایطی ولو نامناسب نیز می توانیم باابتکارعمل و اتخاذ شیوه های مناسب حال دانش آموزان مان به نتایج دلخواه خود از کلاس دست یابیم .

روابط انسانی، اختلالات رفتاری، کلاس همیاری، ارزشیابی همسال سنجی