برررسی رابطه بین مدیریت مشارکتی ومیزان کارایی اساتیدحوزه های علمیه

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبک مدیریت مشارکتی ومیزان کارایی اساتید حوزه های علمیه صورت پذیرفتهاست. در این راستا سبک مدیریت مشارکتی بر اساس مدل اندرسون (2007) و کارایی بر مبنای برون و سیمیک (2003)مورد بررسی قرار گرفته است .جامعه آماری شامل کلیه اساتید حوزه های علمیه شهرستان بجنورد می باشدکه برابر با 75نفر می باشند. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 32 نفر تعیین گردید.این تحقیق از نظر هدف کاربردی وازنظر روش پیمایشی و همبستگی می باشد در این پژوهش برای سنجش میزان مدیریت مشارکتی از پرسشنامه استاندارداندرسون که در سال 2007 تهیه گردیده است همچنین برای سنجش میزان کارآیی اساتید نیز از پرسشنامه استانداردبرون و سیمیک (2003) استفاده شده است . جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون گردید . در تحقیق حاضر، داده ها با استفاده از نرم افزار spss 18 موردتحلیل قرارگرفتند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد بین سبک مدیریت مشارکتی و مولفه های آن با کارایی اساتید رابطه مثبت و معناداری وجود داردوحوزه های علمیه برای مدیریت مشارکتی و تبدیل شدن به یک سازمان مشارکتی باید بر 4 عامل تمرکز کند (مشارکت در برنامه ریزی ، مشارکت در اجرا ، مشارکت در کنترل و نظارت ، مشارکت در تصمیم گیری) و در مدیریت کلان و برنامه ریزی راهبردی آنها را در اولویت قرار دهد.

Keywords:

سبک مدیریت مشارکتی , کارایی اساتید , , حوزه های علمیه