آرزو عرفان - دانشجوی دوره دکتری مدیریت آموزشی ؛دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان , خوراسگان – ایران
وحید بنیسی - دانشجوی دوره دکتری مدیریت آموزشی ؛دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان , خوراسگان - ایران

با عنایت به نقشی که آموزش و پرورش در رشد و تعالی انسانها دارد، و نیز با توجه به این که تأمین آموزشبرای همگان یکی از حقوق انسانها است، از این رو مسئولان هر جامعه ای ملزمند که فرصت های آموزشی لازم رابرای کودکان، نوجوانان و جوانان آن جامعه فراهم کنند و پیشاپیش به تمهید مقدمات و تدارک امکانات آموزشیلازم برای افراد واجب التعلیم دست یابند.بدون شک چگونگی تدارک امکانات تأمین نیازهای آموزشی جامعه، مستلزم برنامه ریز است؛ یعنی آنهایی کهمسئولیت اداره نظام آموزشی جامعه را عهده دار هستند، اگر از روشها و اصول برنامه ریزی آموزشی بهره گیرند،بهتر می توانند نسبت به تأمین فرصتهای آموزشی برای مردم و نیز منطبق کردن این امکانات و فرصتها باانتظارات جامعه اقدام کنند. برنامه ریزی آموزشی به مفهوم جدید آن شاخه ای از علوم تربیتی است که از عمر آن نزدیک به یک قرن میگذرد. این دانش جدید در خلال چند دهه اخیر کاربردی گسترده در آموزش و پرورش کشورها پیدا کرده است.به طوری که امروزه جزء لاینفک مدیریت آموزش و پرورش رسمی، تلقی می شود.برنامه ریزی آموزشی از سوی مدیران و مسئولان نظام های آموزشی را در اداره و اصلاح دستگاه تعلیم و تربیتمدد می رساند و از سوی دیگر، شیوه ها و الگوهایی را در خصوص توسعه آموزش و پرورش به منظور تأمیننیروی انسانی مورد نیاز جامعه ارائه می دهد. به عبارت دیگر، برنامه ریزی آموزشی دارای دو وجه درونی و بیرونی است. یعنی آن جا که تجزیه و تحلیل، پیش بینی و نحوه تأمین نیازهای نظام آموزش و پرورش مطرح می باشد، اسلوب و روشهای برنامه ریزی درونیبه کار گرفته می شود. اما هر وقت ایجاد پیوند بین آموزش و پرورش و نیازهای جامعه به نیروی انسانی مطمحنظر است، برنامه ریزی بیرونی مراد و منظور می باشد.

مدارس هوشمند ،برنامه ریزی درسی ، برنامه ریزی آموزشی