میلاد ابوالقاسمیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، موسسه غیرانتفاعی مهرآستان

سازمان های امروزی پایه های رقابتی پایدار خود را بر داراییهای نا ملموس و سرمایه های فکری خود بنانهاده اند. این امر به ویژه در مورد صنایعی که خدمات اطلاعاتی و نرم افزاری آنها بر پایه ی دانش بنا نهاده شده اند، بیشتر صدق می کند. مزیت رقابتی بیش از پیش، از دانایی نیروی انسانی نشات می گیرد و سرمایه دانش انسانی نقش مهم تری نسبت به سرمایه فیزیکی و یا مالی در تعیین رهبران بازار دارد. با توجه به این حقیقت که دانش، تواناییها و مهارت های کارکنان، یکی از مهم ترین و قابل تجدید شونده ترین منابعی است که سازمان می تواند در مدیریت استراتژیک خود از آن مزیت کسب کند، این سرمایه سازمانی بیش از هر زمان دیگر حائز اهمیت شده است. مدیریت دانش و حیطه های مربوط به آن بر این واقعیت تاکید دارند که در فضای اقتصاد نوین جهانی، دستیابی به مزیت رقابتی پایدار در گرو ظرفیت و توانایی سازمان در توسعه و استفاده صحیح از منابع مبتنی بر دانش سازمان است. به همین سبب در این پژوهش با توجه به اهمیت موضوع، در ابتدا به چگونگی خلق دانش در سازمان پرداخته می شود و پس از آن استراتژی های مدیریت دانش نیروی کار در سازمان بیان می گردد، تا بتوان به سادگی و به وسیله رویه هایی که بیان می گردد استراتژی مناسب در خصوص دانش نیروی انسانی در سازمان ها اتخاذ نمود

دانش، خلق دانش، مدیریت دانش، استراتژی های مدیریت دانش