فاطمه حسین آبادی - دانشگاه فرهنگیان پردیس امام خمینی ره گرگان
محمدصادق امیرخانلو - کارشناس ارشد فقه وحقوق اسلامی ،دانشگاه آزاد اسلامی بابل،ایران

دانشگاه ها مهمترین نهادهایی هستند که تاسیس آنها تا به امروز به ذهن انسانها خطور کرده است. نتایج تحقیقات نشان می دهد که خط مشی آموزش عالی و مدیریت دانشگاه ها در زمره پیچیده ترین مسئولیت هاهستند که مشخصه بارز آنها وجود متغیرهای فراوان و حتی تنوع میان این متغیرها است. امروزه اگر دانشگاه ها در ساختار درونی خود تجدید نظر نکنند و به سرعت موقعیت خود را با جامعه مورد بازنگری قرار ندهند، نه تنها آینده شان نسبت به گذشته روشن تر نخواهد بود چه بسا ناامید کننده تر هم باشد. تحقیقات انجام شده در زمینه تغییر و نوآوری و اثربخشی آن نشان می دهد که مدیران می توانند نقش مهمی در ایجاد تغییر در دانشگاه ها داشته باشند اما در عمل نقش خود را در پیشگامی و رهبری امر تغییر و تحول به خوبی ایفا نمی کنند. در صورتی که قرار بر تاثیرگذار بودن مدیران باشد، دیگر نمی توان راضی بود که تغییر به هر صورتی اتفاق افتد؛ مدیران باید توانایی ایجاد راهبردهایی برای برنامه ریزی، هدایت و کنترل تغییر داشته باشند. بنابراین در چنین شرایطی دانش مدیریت تغییر می تواند به عنوان یک فرایند برنامه ریزی شده برای تغییر در یک سازمان بکار رود. این تغییرات می تواند در تغییرات تکنولوژی شامل بکارگیری فرایندهای جدید یا تغییرات سازمانی شامل بازسازی و اصلاح، نشان داده شود. و هدف به حداکثر رساندن تلاشهای اجتماعی همه افراد درگیر در تغییر و اداره کردن آنها به منظور کسب نتایج مطلوب است. لذا در این مقاله نویسندگان سعی کردند ضمن مطالعه ابعاد و مولفه های مدیریت تغییر، نحوه اجرای آن را در دانشگاه ها را از دیدگاه تحقیقات مختلف بررسی کنند.

دانشگاه، مدیریت تغییر،تغییرات