قابلیت های انسانی در خلق ارزشها ، مزیتها و رقابت مورد مطالعه : صنایع غذایی ایران

مدیران و پژوهشگران منابع انسانی بر این اعتقاد خود که کارکرد منابع انسانی نقش مهمی در عملکرد سازمان ایفا میکند، پافشاری دارند. در واقع بیشتر گزارشهای سالانه شرکتها بر اینکه کارکنان سازمان مهمترین دارایی آن هستند تصریح میکنند. باوجود این باورها و پندارهای گسترده و اظهار نظرهای متواتر، بسیاری از تصمیمات سازمانی از اولویت نسبتاً پایینی در هر دو زمینه منابع انسانی سازمان و اداره نیروی انسانی حکایت میکند. اگر مدیران به طور آشکار از تعهدشان در قبال منابع انسانی پشتیبانی کنند و کارکرد منابع انسانی مسئولیت بنیادی در مدیریت کردن این منبع ارزشمند سازمان داشته باشد، در این صورت چرا بسیاری از تصمیمهای سازمانی، این باور بیان شده در مورد کارکنان و یا احترام به کارکرد منابع انسانی را نشان نمیدهد؟ با در نظر گرفتن این واقعیت که تعداد کمی از مدیران منابع انسانی میتوانند با بیانی اقتصادی توضیح دهند که چگونه کارکنان سازمان میتوانند مزیت و ارزشی پایدار ایجاد کنند و کارکرد منابع انسانی چه نقشی در این فرایند ایفا میکند، بسیاری از مدیران منابع انسانی در هدایت فعالیتهای منابع انسانی به سوی توسعه آن دسته از ویژگیهایی سازمان که میتوانند منشأ ارزش های پایدار باشند، ناموفق هستند . پژوهش حاضر با هدف نقش منابع انسانی در خلق ارزش انجام شده است . بدین منظور پرسشنامه ای برای سنجش این متغیرها طراحی شد و پس از اطمینان ازروایی و پایایی ابزار اندازه گیری توسط تحلیل عاملی تأییدی، در میان نمونه ای متشکل از 033 نفر از مدیران شرکتهای پتروشیمی توزیع گردید . روش تحقیق حاضر، توصیفی - همبستگی و به طور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است . نتایج نشان داد که همه فرضیات و روابط بین متغیرها معنا دارهستند . همچنین از بین دو مولفه سرمایه گذاری منابع انسانی در تأمین نیرو از بیرون و سرمایه گذاری در تأمین نیرو از درون، و از بین مولفه های سرمایه انسانی در سطح سازمان، مولفه خاص بودن سرمایه انسانی بیشتر متغیر مزیت رقابتی را تبیین می نماید

Keywords:

منابع انسانی , خلق ارزش , مزیت , رقابت