مهناز بذرگری - دانشگاه فردوسی مشهد ، دانشکده مهندسی ، گروه مهندسی شیمی
نفیسه فرهادیان - دانشگاه فردوسی مشهد ، دانشکده مهندسی ، گروه مهندسی شیمی

یکی از رایجترین آنتی بیوتیکهای موجود در آب ، آموکسی سیلین است که به صورت مقاوم در آب باقی میماند. یکی از بهترین گزینه های پیشنهادی برای جداسازی آن ، فرآیند جذب سطحی می باشد. در سالهای اخیر از نانولوله های کربنی به علت دارا بودن تخلخل و نیز نسبت سطح به حجم بالا برای جذب مواد آلاینده از محیطهای ابی استفاده شده است. دراین مطالعه ، توانایی نانولوله های کربنی چند دیواره درجذب آموکسی سیلین از محلول آبی مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایش ها به صورت ناپیوسته انجام شده واثر پارامترهای مهمی چون غلظت آموکسی سیلین وPH در میزان جذب آلاینده بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که جذب آموکسی سیلین بر روی نانولوله های کربنی به خوبی از مدل لانگمویر پیروی می کند که این نشان از جذب تک لایه آن برروی نانولوله می باشد. ماکزیمم ظرفیت جذب نانولوله ی کربنی برای آموکسی سیلینmg/g400 گزارش شده است. همچنین مدل شبه درجه دوم،مدل سینتیکی فرآیندجذب می باشد.براساس نتایج بدست آمده از این تحقیق ، بالابودن ظرفیت جذب نانولوله ، سینتیک سریع و زمان تعادل پایین، نانولوله کربنی را به عنوان جاذب بسیار مناسب در جذب آموکسی سیلین از آب معرفی می نماید.

جذب سطحی، نانولوله ی کربنی، آموکسی سیلین، ایزوترم جذب، سینتیک جذب