ملیحه یعقوبی - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی-بیوتکنولوژی ، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس
سمیره هاشمی نجف آبادی - عضو هیات علمی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس
مسعود سلیمانی - عضو هیات علمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
ابراهیم واشقانی فراهانی - عضو هیات علمی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس

داربست های الکتروریسی شده به دلیل مشابهت با شبکه خارج سلولیECM نسبت بالای سطح به حجم، تخلخل بالا و روش تولید آسان، داربست های امید بخشی برای مهندسی بافت استخوان هستند. در این پژوهش سعی بر این بوده است تا عبور سلول ها از منافذ داربست های الکتروریسی شدهPCL-nHA و مقاومت سلول ها در برابر جریان دینامیک بررسی شود. پس از قرار دادن داربست های 20 لایه درون بیوراکتور پرفیوژن، پاشش سلولی به داربست ها انجام شد . پس از 4 ساعت پاشش سلولی، داربست ها برای بررسی در مسیر جریان محیط کشت تمایز دهنده به استخوان قرار گرفت ن د. تصاویر میکروسکوپ الکترونی از این داربست ها تهیه شد تا چسبندگی و کلسیمی شدن سلول ها پس از 5 روز بررسی شود. نتایج کلسیمی شدن نشان داد که این داربست ها در شرایط دینامیک قابلیت خوبی برای مهندسی بافت استخوان دارند

جریان دینامیک، بیوراکتور پرفیوژن، پاشش سلولی، چسبندگی، کلسیمی شدن