بررسی تنفس فلور میکربی در غلظتهای مختلف هیدروکربن جهت بهینه سازی فرایند زیست پالایی خاک آلوده به گازوئیل

زیستپالایی با توجه به مزایایی که دارد به عنوان راهکاری موثر برای حذف آلودگیهای هیدروکربنی مورد توجه است. یکی از انواع آلودگیها که حجم زیادی از خاکهای کشورهای دنیا را آلوده کرده، آلودگی به فراورده های هیدروکربنی ازجمله گازوئیل است. در این پژوهش با توجه به اهمیت غلظت اولیه آلودگی در فرایند زیستپالایی، به بررسی اثر این عامل بر رعالیت میکربی خاک پرداخته شده است. ازاینرو نمونههای خاک در پنج سطح آلودگی غلظتهای 2 تا 11 درصد گازوئیل در دستگاه تنفسسنجی با هوادهی پیوسته قرار دادهشد و دیاکسیدکربن تولیدی بعنوان معیاری برای سنجش رعالیت میکربی اندازهگیری شد. مقایسه 2 CO تولید شده در نمونه خاکها نشان میدهد که در روزهای ابتدایی فرایند تنفس نمونهها کم بوده و فلور میکربی خاک در فاز تاخیری رشد قرار داشتهاند. در این مدت نمونههای دارای کمترین میزان آلودگی دارای بیشترین تولید 2 CO را داشتند. با شروع راز رشد و سازگارشدن رلور با شرایط آلودگی، نمونههای با بیشترین میزان آلودگی با نرخ بیشتری 2 CO تولید کرده و نهایتاً در پایان فرایند نمونههای با آلودگی اولیه 8 و 11 درصد بیشترین میزان 2 CO را تولید کرده اند . همچنین اثر رطوبت و همزدن بر تنفس خاک مشخص بود بگونهای که پس از تنظیم رطوبت افزایش قابل توجهی در تولید 2 CO مشاهدهشد.

Keywords:

زیست پالایی , خاک آلوده , گازوئیل , تنفس سنجی