ستاره کاظم فرحزادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر، دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، گروه پژوهش بنیادین/ فناوری لقمان، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
ناصر محمدی - استاد دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، گروه پژوهش بنیادین/ فناوری لقمان، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مهسا پارسانسب - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر، دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ، گروه پژوهش بنیادین/ فناوری لقمان، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

اثر وزن مولکولی پلی آکریلونیتریل PAN بر ساختار کمپلکس آن با سدیم دودسیل بنزن سولفونات SDBS دردی متیل فرمامید DMF درمقدارثابت 0/03 برای نسبت مولی سطح فعال به مونومر بررسی شد. نتایج آزمون طیفسنجی مادون قرمز تبدیل فوریه FTIR ، گرانرویسنجی محلول رقیق DSV و رئومتری استوانههای هم- محور نشان دادند که زنجیر بلندتر تعداد بیشتری از مایسلهای کوچکتر را در بر گرفته و ساختار مارپیچ تصادفی دارد. اما زنجیرهای کوتاهتر از تعداد کمتری مایسلهای بزرگتر با ساختار میلهای تشکیل شد. بلاخره، تمایل زنجیر به مارپیچ شدن از مهمترین عوامل تحول ساختاری کمپلکس پلیمر سطحفعال است که با افزایش وزن مولکولی افزایش مییابد. - همچنین گرانرویسنجی محلول رقیق PAN و محلول متناظر حاوی سطحفعال نشان داد که با کاهش وزن مولکولی متوسط گرانروی پلیمر از6 10×1/3به 5 10 ×9/3و5 10×4/7گرم بر مول، حجم مخصوص کمپلکس بترتیب از 7/75 به 6/75و4/15 دسیلیتر بر گرم کاهش یافت. بعلاوه حجم مخصوص کمپلکس نسبت به ابعاد زنجیر اولیه در نمونه با کمترین وزن مولکولی افزایش و در دو نمونه دیگر کاهش داشت

تحولات ساختاری، تشکیل کمپلکس، مایسل، وزن مولکولی پلیمر، خودچینی