مرتضی ایرانشاهی - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی مخازن هیدروکربوری، دانشگاه تهران، پردیس دانشکدههای فنی، دانشکده مهندسی شیمی، انستیتو مهندسی نفت
سیاوش ریاحی - دانشیار دانشگاه تهران، پردیس دانشکدههای فنی، دانشکده مهندسی شیمی، انستیتو مهندسی نفت
جلال زینعلی - کارشناسی ارشد مهندسی شیمی مخازن هیدروکربوری، دانشگاه تهران، پردیس دانشکدههای فنی، دانشکده مهندسی شیمی، انستیتو مهندسی نفت

امروزه تزریق فوم یکی از زمینههای فعال تحقیقاتی و عملیاتی ازدیاد برداشت نفت در مخازن نفتی می باشد پایداری فوم یکی از مؤثرترین پارامترها، بر موفقیت آمیز بودن این نوع فرآیند ازدیاد برداشت محسوب میشود اجزاء اصلی تشکیل دهنده محلول مولد فوم سورفکتانت، نمک و همچنین حلال کمکی می باشد. اغلب الکلهای با زنجیره کربنی کوتاه به عنوان حلال کمکی استفاده میشود که باعث کاهش زماان تعاادل میکروامولسیونی و ممانعت از تشکیل ژل در محلول میشود اما از طرفی پایداری فوم را کاهش میدهد. در این مطالعه، باتغییر نوع و غلظت حلالکمکی؛ به بررسی اثر حلالهای کمکی بر پایداری فوم پرداخته شده است . باا استفاده از طراحی آزمایش DOE به روش باکس بنکن، غلظت اجزاء محلول های مولد فوم برای هر دو حلال کمکی مشخص گردید. محلول های مولد فوم، در دمای ثابت تهیه و نیمه عمر فوم با استفاده از روش راس میل - محاسبه شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بوتریکاسید، فوم های به مراتب پایدارتری را نسبت به 1 -بوتانول تولید میکند.

فوم , پایداری فوم , ازدیاد برداشت , طراحی آزمایش , حلال کمکی , سورفکتانت