ساره نعیم - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه علم و صنعت ایران
شاهرخ شاه حسینی - دانشیار ، دانشگاه علم و صنعت ایران
احد قائمی - استادیار، دانشگاه علم و صنعت ایران

دی اکسید کربن اصلی ترین گاز گلخانه ای است که در سال های اخیر باعث افزایش دمای زمین و در نتیجه تغییرات آب و هوایی شده است. روش های زیادی برای جذب دی اکسید کربن وجود دارد که از جمله می توان به جذب شیمیایی، جذب فیزیکی، تقطیر سرد، و تکنولوژی غشا اشاره کرد. جاذب های جامد به عنوان پتانسیل بالقوه دارای مزایایی چون ظرفیت بالای جذب شیمیایی، ظرفیت حرارتی پائین، امکان تولید دی اکسید کربن خالص و مزایای زیست محیطی می باشند. در این تحقیق، جذب دی اکسید کربن با استفاده از جاذب خشک هیدروکسید سدیم در یک بستر سیال آزمایشگاهی به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از طراحی آزمایش تاگوچی، تاثیر سه پارامتر اصلی دما، درصد حجمی دی اکسیدکربن و دبی هوای ورودی بررسی شده است. نتایج نشان داد که جذب دی اکسیدکربن واکنشی بوده و در دو مرحله کربوناسیون و کلسیناسیون صورت می پذیرد

جذب، دی اکسید کربن، بستر سیال، هیدروکسید سدیم