امیررضا مرتضی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مکانیک، دانشگاه شهید بهشتی، پردیس شهید عباسپور
سیدابراهیم موسوی ترشیزی - دانشیار دانشکده مکانیک و انرژی پردیس شهید بهشتی- شرکت مدیریت تولید برق هرمزگان

یکی از بزرگترین معضلات در نیروگاه های کشور تصمیم گیری در خصوص بازنشسته کردن و یا ادامه ی بهره برداری از روتورهای ترک دار نیروگاهی می باشد. در صورت پیشروی این ترک ها و رسیدن به وضعیت بحرانی به دلیل سرعت دوران زیاد و وزن این روتورها، ترک به صورت کنترل نشده رشد نموده و شکست نهایی به وقوع می پیوندد و موجب وقوع خسارات جانی و مالی هنگفتی می گردد. با توجه به این که اندازه گیری دقیق عمق ترک ها به راحتی میسر نیست، ادامه بهره برداری از این روتورهای ترک دار غیر مطمئن و در مواردی بسیار خطرناک می باشد ولی با انجام عملیات برداشتن ترک با تراشکاری: -ضریب اطمینان روتور نسبت به حالت ترک دار افزایش می یابد. –تمرکز تنش در محل ترک کم می شود. –ضریب شدت تنش در انتهای ترک کاسته می شود و به همین دلیل سرعت پیشرفت ترک کم می شود. از این رو می توان مدت زمان بهره برداری از روتور را افزایش می یابد. در این پژوهش حذف ترک ها با ماشین کاری روی روتور یک توربین ترک دار نیروگاه بخار به ازای عمق ترک های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با ماشین کاری و برداشتن ترک روتور واقع در حدفاصل چرخ کورتیس و دیسک مجاور می توان با ضریب اطمینان ایمن از روتور توربین استفاده نمود.

روتور، ترک، کاهش قطر، ضریب اطمینان