مدیریت مشارکتی در شرایط خشکسالی و کم آبی

آب یکی از مهم ترین چالش های قرن حاضر بشریت محسوب می شود که ایران بدلیل کمبود نزولات جوی و نامناسب بودن پراکنش زماانی و مکانی جزء کشورهای خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود و بحران کم آبی نیز رو به روز تشدید می شود و می تواند سر منشأ بسیاری از تحولات مثبت یا منفی در سطح ملی و بین المللی گردد. متاسفانه در کشور ما از دهه 1891 تا به حال دیدگاهشان بر کنترل کمی آب بوده است و این دیدگاه خسارت های جبران ناپذیری بر اکوسیستم و جوامع بشری گذاشته است که باید این دیدگاه اصلاح شود.گسترش و تحکیم زمینه مشارکت آگاهانه مردم بویژه در بهره برداری و مصرف آب، یگانه تضمین بلندمدت برای سودمندی فعالیتهای برنامه ریزی شده در این رابطه به نظر می رسد. در واقع بدون مشارکت آگاهانه مردم در جهت بهره برداری صحیح از سرمایه گذاری های کلان و در عین حال ضروری از جمله اجرای طرح های تامین آب و احداث شبکه های آبیاری و زهکشی، طبعاً نمی توان انتظار داشت تدابیر کارشناسانه و مدیریتی در روشهای تکنولوژی های نوین نسبت به مسائل موجود و انواع نیازهای آبی درهر زمان و مکان و با هر کمیت کیفیتی پاسخگو باشد. در روشهای مشارکتی، مشارکت در اولین دیدگاه به منزله نهاده ای برای توسعه است که موجب افزایش کارایی برنامه های توسعه ای می گردد بطوریکه درگیری مردم در فعالیت ها، موجب شتاب دادن به روند توسعه و مطلوبیت بیشتر آن می شود، بنابراین می بایست هماهنگی و همزمانی لازب بین فرآیندهای تامین و استحصال آب با تقاضا و مصرف بهینه همراه با سایر فرآیندهای مورد نیاز تولید همراه با مشارکت موثر مردم ایجاد گردد تا مشکلات مربوط به بحران کم آبی به حداقل ممکن خود برسد

Keywords:

بحران آب , مشارکت , تامین آب , فرهنگ سازی , استحصال آب