کامران مصطفایی - دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
سیدرضا مشهدی - دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
حمیدرضا رمضی - دانشکده مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

در این مطالعه به بررسی کاربرد روش مقاومت ویژه الکتریکی در بهینهسازی محل حفاری چاههای آب پرداخته شده است. مقاومت ویژه الکتریکی از روشهای پرکاربرد در مطالعات آبخوانها میباشد.. محدوده مورد مطالعه آبخوان واقع در 20 کیلومتری شمال خاوری خمین، از توابع استان مرکزی میباشد. روش مطالعه گمانهزنی الکتریکی قائم بوده در این راستا 7 گمانه الکتریکی در راستای 3 پروفیل برداشت شدند. آرایه مورد استفاده در این مطالعه، آرایه شلومبرژه و حداکثر طول خط جریان 100 متر بوده است. پس از برداشتهای صحرایی دادهها مورد پردازش قرار گرفتند. با استفاده از منحنیهای استاندارد، مشخصات لایهها شامل ضخامت و مقاومت ویژه حقیقی لایهها تعیین شد. سپس براساس دادههای بدست آمده نیمرخهای الکتریکی در راستای پروفیلها تهیه شد که در این نیمرخها براساس ویژگیهای الکتریکی محاسبه شده، لایهبندی و وضعیت لیتولوژی آنها تعیین گردید. بطور کلی سه لایه در محدوده مورد مطالعه شناسایی شد. بیشترین ضخامت آبرفت آبدار 20 متر محاسبه شد. نقشههای همضخامت آبرفت و هممقاومت عرضی برای محدوده آبخوان تهیه شده و براساس آنها بهترین نقطه جهت حفاری چاه آب پیشنهاد شد

مقاومت ویژه الکتریکی، گمانهزنی الکتریکی قائم ، آرایه شلومبرژه، آبخوان، چاه آب