علی اکبر کفاش بازاری - سرپرست واحد تحقیقات و توسعه مجتمع پریفاب

در این تحقیق نگاه ویژه ای به مصرف آب در تولید مصالح سنگدانه ای و انواع بتن (آسفالتی، معمولی و ...) و چگونگی روند اصلاح ساختار آن شده است. اصولاً با ارائه شاکله مناسب و معرفی محصول نهائی مرغوب تر و ارزان تر به راحتی می توان به این مهم دست یافت. مطابق یک تحقیق[ 1]، تقریباً در مصالح مخلوط (رودخانه ای یا پسماند شهری) حدود 30 % ماسه طبیعی قابل استحصال وجود دارد؛ حال آنکه با استفاده از روش های سنتی و اشتباه علاوه بر اسراف آب، این مقدار بهره برداری نمی گردد. از طرفی در اغلب مخلوط های بتنی، میزان مصرف ماسه بیش از 60 % می باشد. اما در کشورهای پیشرفته با ایجاد تدابیری مناسب مانع ایجاد این ناهماهنگی ها می شوند. از این رو ایجاد تحولی در این فرآیند با توجیه فنی-اقتصادی و رعایت الزامات آیین نامه ای ضروری به نظر می رسد. بدین منظور ضمن معرفی مختصر فن آوری های مذکور، با اجرای طرح های اختلاط بتنی متنوع، راهکارهای مناسبی جهت تولید سنگدانه و بتن با حداقل مصرف آب با توجه به بحران آب ارائه شده است. افزایش شن و کاهش مصرف ماسه با فرآوری مطلوب به همراه روان کننده های ارزان قیمت در بتن و تامین مشخصات فنی- اقتصادی ماحصل کلی این پژوهش بوده است.

سنگدانه، بتن، آب، فنی-اقتصادی