ارائه چارچوبی برای تعیین اولویت های برنامه ریزی در پارک های علمی با استفاده از روش دیماتل فازی؛ مطالعه موردی پارک علم و فناوری شیخ بهایی

پارک های علمی از ابزارهای شناخته شده در زمینه رشد و توسعه شرکت های دانش بنیان هستند. از همین روی، این نهادها در سال های اخیر مورد توجه سیاستگذاران علم و فناوری کشور قرار گرفته اند. مطالعه نحوه اثرگذاری این نهادها بر توسعه شرکت های دانش بنیان و شناسایی عوامل تأثیر گذار بر کسب مزیت رقابتی توسط آنها موضوع این تحقیق بوده که پس از بررسی گسترده مطالعات موجود در این حوزه، عوامل کلیدی تأثیر گذار شناسایی شده و با استفاده از نظر خبرگان، متناسب با شرایط کشور اصلاح شده و در یک چارچوب مناسب قرار گرفته اند. این چارچوب شامل چهاربعد «منابع انسانی»، «تحقیق و توسعه و انتقال فناوری» ، «تسهیلات» و «توسعه بازار» بوده و دارای دوازده زیرعامل می باشد. چهارچوب پیشنهادی در پارک علم و فناوری شیخ بهایی اصفهان به کارگرفته شد و نتایج نشان داد که در این پارک باید توجه ویژه ای به بعد تسهیلات صورت پذیرد. این بعد بالاترین اهمیت را در میان ابعاد 4 گانه دارا بود و به عنوان تنها بعد تأثیر گذار در پارک علم و فناوری شیخ بهایی اصفهان شناخته شد و سایر ابعاد مانند منابع انسانی، تحقیق و توسعه و انتقال فناوری توسعه ی بازار تأثیر پذیر بودند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که توسعه شرکت های دانش بنیان مستقر در این پارک، بیش از نیروی انسانی، فعالیت های دانشی و خدمات بازاریابی به تسهیلاتی همچون منابع مالی و زیرساخت های فیزیکی اولیه مورد نیاز وابسته است، استفاده ازاین چارچوب به منظور شناسایی ابعاد و عوامل تأثیر گذار در ایجاد مزیت رقابتی و تعیین اولویت های عمل و برنامه ریزی برای سایر پارک های علمی کشور نیز پیشنهاد می شود.

Keywords:

توسعه بازار , پارک علم و فناوری , دیماتل فازی , تحقیق و توسعه